De geschiedenis van de zee en die van de mensheid
komen overeen; een Grote Rivier die
geen grenzen noch vaste contouren kent,
Alleen rimpelingen.
Hoewel we het de Zeven zeeën kunnen noemen,
maken we vandaag jouw echte naam bekend:
de enige oceaan.
Want hoe we ook trachten jouw wateren te scheiden,
jij bent het reusachtige waterlichaam dat ons allen verbindt.
Bovenstaande schrijft de in Amerika verkozen nationaal jeugddichter Amanda Gorman in haar gedicht “Ode aan onze oceaan”. For centuries, our connection with the seas has inspired poets, authors and artists. Al eeuwenlang laten dichters, schrijvers en kunstenaars zich inspireren door onze band met de zee. Ze hebben welbespraakt hun licht erover laten schijnen en er meesterwerken van geschilderd. Zoals de beroemde oceanograaf Sylvia Earle het uitdrukte: “Met elke druppel water die je drinkt en elke ademteug, ben je verbonden met de zee. Het maakt niet uit waar ter wereld je woont.”
Als duikers en PADI Torchbearers voelen we de band omdat onze liefde en passie voor de zee daaruit voortkomen. Sommige wetenschappers zeggen dat onze geest zelfs uniek is uitgelijnd met de zee. In zijn boek Blue Mind uit 2014, legt zeebioloog Wallace J. Nichols uit waarom duiken, zeilen, zwemmen en andere wateractiviteiten ons psychologisch en fysiek ten goede komen. In water ervaren we zowel fysiek als mentaal minder zwaartekracht. De geluiden van de zee kalmeren en bevrijden onze gedachten. Vooral als we aan het duiken zijn. Onder water is een van de weinige plaatsen waar we ons echt bevrijd voelen van onze mobiel en het online zijn. (Lees het boek, maar deze recensie en dit artikel bieden je alvast een tipje van de sluier.) Ik denk dat Nichols het eens zal zijn met de woorden van de Deense Karen Blixen (pseudoniem Isak Dinesen), de auteur van Out of Africa: “De remedie voor alles is zout water: zweet, tranen of de zee“. Inderdaad, ons werk en onze emoties genezen ons – en dat geldt ook voor onze band met de zee.
Om de zee te redden is het van cruciaal belang dat je je liefde voor de zee ook deelt. Waarom? Heel simpel omdat dit het meest logische is om te doen. Het is logisch dat je bijdraagt aan de bescherming en het herstel van de zee. We hebben namelijk voedsel, zuurstof, een stabiel klimaat en andere hulpbronnen nodig. De zeeën voorzien ons hierin. Maar uiteindelijk drijft dat ons lang niet zo veel als onze passie en liefde voor zee. De “Ode aan onze oceaan” sluit af met de woorden:
Moge de zee ons helpen aan genezing en hoop.
Dat we het voortbestaan en de heropleving van de zee bezingen.
Mensen van deze blauwe planeet zijn, is ons
grootste voorrecht en kracht.
Want als we de redders van de zee zijn,
dan is deze zeker van ons.
Het is niet alleen dat het redden van de zeeën de enige rationele optie is. PADI-fakkeldragers treden resoluut en krachtig op namens de zee. Dit omdat de band die we met de zee hebben diep in ons geworteld is.
Zoek het avontuur op. Red de zee.
Drew Richardson
