Zandile is PADI® Freediver Instructor, Advanced Open Water Diver en oprichter van de Black Mermaid Foundation: een organisatie die kinderen uit gemeenschappen die leven aan zee in contact brengt met die zee. Vanuit haar rol bestrijdt zij negatieve culturele verhalen over zwarte mensen en hun relatie met de zee. Zij helpt daarbij jonge Zuid-Afrikanen bij het opbouwen van een persoonlijke band met de zee. En zij stimuleert hen op te komen voor het natuurbehoud van het land.
Waarom heb je de Black Mermaid Foundation opgericht en wat hoopte je daarmee te bereiken?
Ik heb de Black Mermaid Foundation opgericht omdat ik mij realiseerde hoe weinig diversiteit er was bij wateractiviteiten in zee. Zowel beroepsmatig als op recreatief niveau. Ik was zo vaak de enige zwarte persoon op de boot. Ik wist dat we een manier moesten vinden om de zee voor iedereen toegankelijker te maken. Om dromen te kunnen najagen moet de jongere generatie beter vertegenwoordigd zijn in functies die met de zee te maken hebben. Ik heb de Black Mermaid Foundation opgericht om jonge zwarte Zuid-Afrikanen te laten inzien dat niet iedereen ervan hoeft te dromen om dokter of advocaat te worden. Zij kunnen ook dromen van een toekomst in het behoud van de mariene wereld.
Waarom? Omdat we onze zee alleen samen kunnen redden. Als je naar de Zuid-Afrikaanse demografie kijkt, besef je al snel hoe belangrijk diversiteit is om een massaal effect teweeg te brengen in het behoud van de zee.
Hoeveel kinderen heb je tot nu toe kunnen bereiken?
Momenteel financieren we ons werk in een gemeenschap genaamd Langa in Kaapstad zelf. Voor het eerste jaar was het doel om 32 leerlingen te bereiken. We hebben de helft van ons doel bereikt. De rest komt in augustus. Volgend jaar zullen we de doelstellingen verdubbelen.
Ik heb ook meer dan 300 leerlingen bereikt via schoolgesprekken. Het belangrijkste effect voor mij was dat hun perspectief van de zee veranderde van “die plas water van daarginds ” in “een grote wereld vol leven aan mijn voeten, waar ik ook deel van kan uitmaken”.
Zijn er eerdere excursies die je extra bijblijven?
De tweede groep leerlingen die ik mee nam kan ik mij nog heel goed herinneren: twee meisjes en twee jongens. In het water werd het kleine meisje door angst gegrepen. Ze liet de boei los en hield mijn hand zo stevig vast terwijl ze op me klom. En terwijl ik naar haar keek herinnerde ik me één ding: dat menselijke aanraking alles is. En dat het van groot belang was dat ik er even alleen voor haar was. Ik verzekerde haar dat haar niets zou overkomen, en dat ik haar hand niet zou loslaten. En terwijl zij me met grote ogen aanstaarde, knikte ik en zei: “dat beloof ik je”. Ik gaf ook aan dat we samen naar de wondere wereld zouden kijken.
Ze dook voor een seconde onder en staarde me snel weer aan. Na enkele seconden stak ze haar hoofd weer onderwater maar toen bleef ze onder. Een paar minuten later kwam haar hoofd weer uit het water. Haar mondhoeken verraadden dat ze iets bijzonders had gezien. En terwijl haar gezicht zich ontspande, zei ze: “er zit een zeester daaronder, heb je hem gezien?” Ik vroeg haar het me te laten zien, en terwijl ze dat deed realiseerde ik me dat we een doorbraak hadden. Ze gaf aan dat ze zich veilig voelde. In elk geval veilig genoeg om op onderzoek uit te gaan. Ik leef van dit soort momenten.
Heb je nog tips voor anderen die in hun eigen omgeving mensen bewust willen maken en een positieve kracht willen zijn?
Aarzel niet maar doe het gewoon. Je hebt niemands toestemming nodig. Je hebt geen subsidie of andere dingen nodig waarvan we denken die nodig te hebben. Begin waar je bent, doe waar je van houdt, spreek met de mensen om je heen, je gemeenschap, je duikers en je huisgenoten. Als we wachten tot X om te beginnen met Y, zullen we eeuwig wachten. Maar als we beginnen waar we zijn, zal alles wat we zoeken ons vinden.
Gebaseerd op een artikel dat verscheen in The Undersea Journal® van het vierde kwartaal van 2021
