Scenariusz
Jak co dzień Sandra wracała z pracy do domu, kiedy nagle utknęła w korku na bocznej ulicy, na której zazwyczaj można było jechać z przeciętną prędkością. Pięć minut później dotarła do miejsca poważnego wypadku, gdzie zderzyły się trzy samochody. Sandra zdała sobie sprawę, że karetka jeszcze nie dojechała i zobaczyła osoby poszkodowane, dlatego zjechała, aby udzielić im pomocy.
Sandra wzięła apteczkę pierwszej pomocy ze swojego auta i ostrożnie podeszła oceniając miejsce wypadku, aby upewnić się, że nic jej nie grozi. Samochody były ustawione w nierównej linii na poboczu i na jednym pasie drogi. Okazało się, że drugie auto wjechało w tył pierwszego, a następnie zostało uderzone przez samochód, który był za nim. Pierwsze auto, mały SUV został przesunięty na pewną odległość do przodu. Ponieważ stał z otwartymi drzwiami, zasłaniał Sandrze widok, ale udało jej się stwierdzić, że żaden inny pojazd nie brał udziału w wypadku.
Sandra podeszła najpierw do pierwszego samochodu, w którym nikogo nie zauważyła. Przed drugim autem zobaczyła cztery osoby, wszystkie były przytomne. Mężczyzna w średnim wieku, prawdopodobnie kierowca pierwszego samochodu, miał rozluźniony krawat, pocierał szyję i stał rozmawiając przez telefon komórkowy. Sandra usłyszała, że właśnie wzywa pogotowie. Dwie inny osoby leżały na ziemi. Jeden mężczyzna krwawił z rany na ramieniu tuż nad łokciem i był bardzo blady. Chociaż uciskał ranę za pomocą koszulki, krew już zdążyła przez nią przesiąknąć i zaczynała kapać na ziemię. Drugą osobą, która leżała kilka kroków dalej był nieco młodszy mężczyzna, około trzydziestu lat, który mocno krwawił z rany na wewnętrznej części prawego uda. Nastolatka – osoba postronna lub pasażerka samochodu – próbowała mu pomóc uciskając ranę, ale na ziemi szybko powiększała się kałuża krwi i było widać, że krwotok jest duży i niekontrolowany.
W apteczce pierwszej pomocy Sandry znajdowały się bariery, jedna opaska uciskowa, jedna duża gaza, chusta trójkątna, standardowa gaza, kompresy chłodzące i inne typowe wyposażenie. Zastanów się przez chwilę i napisz, co byś zrobił, gdybyś był na miejscu Sandry, co może się wydarzyć i jak Sandra może zareagować.
Działanie
Poniżej opisujemy przykład tego, co Sandra może zrobić. Pamiętaj, że rzadko istnieje jeden poprawny sposób działania, dlatego być może Sandra mogła zareagować lepiej, ale i tak jakakolwiek udzielona pomoc jest lepsza, niż doskonała pomoc, która nie została udzielona.
Po upewnieniu się, że miejsce wypadku jest bezpieczne, karetka już jedzie i wszyscy poszkodowani są przytomni, Sandra od razu podeszła do młodszego mężczyzny, któremu pomagała nastolatka. Krwotok z jego rany wyglądał najgorzej i mógł potencjalnie zagrażać życiu. Sandra wypowiedziała oświadczenie ratownika EFR, otrzymała zgodę na udzielenie pomocy i założyła rękawiczki i maseczkę. Dała je również nastolatce, która miała na imię Sujung. Ponieważ Sandra miała tylko kilka gaz do dyspozycji, poprosiła Sujung, aby udzieliła pomocy drugiemu mężczyźnie stosując stały ucisk na ranę i nie odrywała koszuli, której używał do zatamowania krwawienia. Następnie Sandra uspokoiła młodego mężczyznę, który miał na imię Zeke, przyłożyła gazę do rany i zaczęła ją bezpośrednio uciskać. Krwawienie zmniejszyło się, ale nie ustało, dlatego założyła opaskę uciskową nad raną i mocno ją zawiązała, co zatrzymało krwotok.
Potem Sandra podeszła do Armando, mężczyzny z raną na ramieniu i pomachała do Pablo, który wcześniej zadzwonił po pogotowie. Kiedy Pablo potwierdził, że czuje się dobrze, poprosiła go, aby usiadł obok Zeke i powiedział jej, gdyby poszkodowany zemdlał lub zaczął mocno krwawić. Sandra zrobiła to nie tylko po to, aby monitorować Zeke, ale również po to, aby mieć na oku Pablo. „Wydaje mi się, że mogłeś doznać urazu szyi” – powiedziała do niego. „Proszę, usiądź i nie obracaj głowy, aż obejrzy cię lekarz. To taki środek ostrożności. Powiedz mi, gdybyś zaczął źle się czuć lub gdybyś gdziekolwiek poczuł drętwienie lub mrowienie”.
Kiedy Sandra wypowiedziała oświadczenie ratownika EFR, Armando skinął słabo głową. Sujung zrobiła to, o co została poproszona, ale rana nadal krwawiła i przesiąkała przez koszulkę. Sandra zaczęła się zastanawiać, z czego może zrobić zaimprowizowaną opaskę uciskową. Najpierw pomyślała o krawacie Pabla, ale zdecydowała się użyć chusty trójkątnej. Nie miała jednak niczego na tyle twardego, aby mocno ją zakręcić i zacisnąć, dlatego poprosiła o pomoc Sujung. „A może uchwyt podnośnika?” – zasugerowała nastolatka pokazując otwarte tylne drzwi SUV-a. Pomysł okazał się bardzo dobry i zaimprowizowana opaska uciskowa zatrzymała krwawienie. Sandra przywiązała uchwyt bandażem, ponieważ był za długi, żeby włożyć go pod zacisk, tak jak robiła to podczas szkolenia.
Sandra, Sujung i Pablo monitorowali stan Armando i Zeke przez 10 minut do przyjazdu karetki na miejsce zdarzenia.
Uwaga: możesz wykorzystać tę historię jako podstawę do rozmowy lub ćwiczenia podczas scenariuszy na szkoleniach EFR® i kursach odświeżających wiedzę (Refresher). Aby zachęcić uczestników do dyskusji, możesz zmieniać niektóre czynniki – okoliczności, rodzaj urazów, dostępne zasoby, liczbę poszkodowanych itp. Zachęcaj kursantów do wymyślenia różnych sposobów poradzenia sobie z tym samym problemem.
