“Kun je iets voor me doen”, vroeg een bevriende duikinstructeur me. Het schaamrood stond hem op de kaken, wat ongewoon is voor deze gepensioneerde marinier. “Kan ik wat reserve uitrusting van je lenen?”
“Geen probleem”, antwoordde ik. “Wat heb je nodig?”
“Alles.” Zijn gezicht vertrok in een vreemde grimas. In het ochtendzonnetje wierp ik hem een steelse blik toe; had ik dit goed verstaan? “Ik ben mijn hele duikuitrusting vergeten mee te nemen.” Om mijn verbazing niet te laten merken, beende ik direct door het grind naar de parkeerplaats om mijn reserve-uitrusting uit de auto te pakken.
Het moet gezegd worden dat dit een extreem voorbeeld is van vergeetachtigheid op een duikdag. Toch kan het zijn dat door al die uitrustingstukken en leshulpmiddelen die er bij een goede duikles komen kijken, het verrassend eenvoudig is om een essentieel onderdeel te vergeten waardoor je op zoek moet naar iemand die je iets kan uitlenen.
Maar dat hoeft niet. Door voor jezelf een eenvoudig systeem te ontwikkelen voor het inpakken van je spullen en reserve-onderdelen, ben je er zeker van dat je altijd alles wat nodig is bij je hebt. Er zijn veel manieren om zo’n systeem op te zetten maar ik ben groot voorstander van wat ik zelf “de box-methode” noem.
DE BOX-METHODE
Van nature ben ik lui aangelegd. Als iets op een makkelijkere manier kan, dan ben ik daar al snel voor in. Daarom spreekt de box-methode mij ook zo aan. Het is een heel eenvoudig systeem om door te voeren. Ten eerste maak je een lijst van alle lessen die je regelmatig geeft (Open Water, Advanced, Navigatie, etc.) en verzamel je alle uitrustingstukken en lesmiddelen die je voor zo’n cursus nodig hebt, behalve je eigen duikuitrusting want die heb je bij elke duik nodig. Je maakt bijvoorbeeld een stapel met de spullen voor de Adventure-duik Zoeken en Bergen, met een hefballon, lijnen om knopen te leggen, een loodgordel voor een groot voorwerp, en een fel gekleurd telefoonhoesje voor een klein voorwerp.
Vervolgens pak je een stevige, waterbestendige box met deksel van de juiste afmetingen, (ik vind die boxen van doorzichtig plastic heel geschikt, maar voor sommige cursussen heb je iets groters nodig). Breng een label aan op de boxen zodat elke box alleen het materiaal en de onderdelen bevat die je voor die specifieke cursus nodig hebt. Je hebt dan bijvoorbeeld een box voor Rescue Diver, en een andere voor diepduiken, weer een andere voor wrakduiken, enzovoorts. Als je helemaal kekke boxen wilt dan boor je kleine gaatjes in de bodem van die boxen zodat het water eruit kan lopen.
Eenmaal alles wat je nodig hebt voor een specifieke cursus in een eigen box, hoef je wanneer je die cursus gaat geven alleen nog maar die box te pakken en dan ben je klaar. En dan je eigen uitrusting nog inpakken uiteraard.
Er zit een belangrijke voorwaarde aan deze methode: je moet alles na de cursusduik ook weer in de juiste box terugplaatsen, en alles wat verloren of beschadigd is geraakt vervangen. Met de afvoergaatjes kun je alles in één keer afspoelen en weer opbergen zonder dat je je zorgen hoeft te maken dat er water in de box achterblijft. Laat de box drogen in de frisse lucht en zonder deksel erop, sluit hem vervolgens en berg hem op voor de volgende keer.
EEN MANIER VAN LEVEN
Behalve voor duikuitrustingen werkt de box-methode ook voor alledaagse stapels zoals eerste hulpmiddelen, reserve papierwerk, klemborden en pennen, save-a-dive kits en zelfs voor eten en drinken. Als manager van een duikcentrum en Course Director organiseerde ik per jaar zo’n dertig duikweekenden zonder dat ik helemaal gek werd van al die spullen en bijna zonder dat er uitrustingstukken ontbraken, dankzij deze box-methode. Geen enkel systeem is perfect maar als je deze methode consequent doorvoert, bespaar je jezelf tijd en stress en kun je je richten op waar het werkelijk om gaat: op je duikers.
Door Robert Currer
